ز آفتاب مهر او تابنده ام

پادشاهی می کنم تا بنده ام

گر نوازد ور کشد فرمان اوست

بنده ام در بندگی پاینده ام

بلبل مستم درین گلزار عشق

گاه گریانم گهی در خنده ام

غیر نور او نبیند چشم من

تا نظر بر روی او افکنده ام

جان و دل کردم نثار حضرتش

از نثار این چنین شرمنده ام

مردهٔ دردم از آن دارم حیات

کشتهٔ عشقم ازین دل زنده ام

سید خود را از آن جستم بسی

عارفانه بندهٔ پاینده ام